سال 2011 بود که مریض شدم. این داستان بینشی از تجربه من از روان پریشی، افسردگی و سپس اضطراب است. پس این اتفاق چگونه افتاد؟ خوب، من تقریباً آموزش معلمی خود را به پایان رسانده بودم و اگرچه در این مدت به بهترین شکل ممکن مراقب خانواده ام بودم، اما از سلامت روان خود غافل شده بودم. برای این کار من دو هفته را در یک بخش بهداشت روان در بیمارستان می گذرانم و احتمالا تا پایان عمرم دارو مصرف خواهم کرد. قراردادهای جدیدی در محل کار من بسته شده بود و من قبلاً در حالت استرس شدید بودم. قراردادها نادرست بود و من سخت کار کرده بودم تا آنها را تغییر دهم، در واقع بسیاری از کارکنان یک گروه ایمیل ایجاد کرده بودند. مدرسه برای تابستان تمام شده بود و من نتوانستم در حالی که ایمیل ها را بررسی می کردم استراحت کنم. به سرعت یک تئوری توطئه در ذهن من شکل گرفت. این تئوری امنیت فرزندان من و ماموران دولتی را در طرحی مفصل در بر می گرفت. روزی که من را با ماشین پلیس به اورژانس و تصادف بردند، فکر کردم همه چیز درست شده است، اما سال ها طول کشید تا با آنچه واقعاً اتفاق افتاده بود کنار بیایم. بخش اول این کتاب به سرعت انتقال من به بیمارستان می پردازد و آنچه را که از اقامتم در آنجا به یاد دارم و در واقع چقدر ضروری بود را شرح می دهد. قسمت دوم به چند سال بعد می پردازد، در زمانی که به نظر می رسید تمام دنیا دیوانه شده بودند از افرادی که لباس دلقک ها را به تن کرده بودند و مردم را می ترسانند و افرادی که سعی می کردند ماشین ها را برای گرفتن پول بیمه کنند. این به من بستگی داشت که آرام باشم و به کارم ادامه دهم. قرص‌های اضطراب من کمک می‌کردند، اما می‌توانستم در برخی نقاط اضطراب را در رگ‌هایم احساس کنم. روز به روز زندگی کردن و صحبت کردن با همکارانم کمک کرد. همه ما در یک قایق بودیم و مطمئناً اوضاع فقط می توانست بهتر شود. کاهش های زیادی در مدرسه من وجود داشت که به رفتار و حجم کاری دانش آموزان کمکی نکرد. بخش پایانی علم را به ارمغان می آورد و به دلایل دقیق سلامت روانی ضعیف من و اقداماتی که می توانم برای بهبود آن بردارم می پردازد. این داستان من است، هر چند ممکن است عجیب به نظر برسد، من خودم را یکی از خوش شانس ترها می دانم.