Benim adım Jayne Salisbury-Jones. Pek çok ebeveyne akıl sağlığı konusunda yardımcı olabileceğine inandığım için hikayemi sizinle paylaşmak istiyorum.

2018'de ilk çocuğumu bekliyordum. Öğretmendim ve yeni evlendim. Her şey mükemmeldi. Ne yazık ki hamileliğim beklendiği gibi gitmedi ve sonunda işten ayrıldım ve bir daha asla geri dönmedim. 

13. haftada iki taraflı kasık fıtığı teşhisi kondu ve yürümekte zorlandım. Daha sonra PGP oldum ve 30. haftada şiddetli preeklampsi teşhisi kondu. 

Oğlum acil sezaryenle doğdu ve ben yoğun bakıma alındıktan hemen sonra akciğer ödemi, sepsis ve eklampsi ile doğdu.

Tam bir kabustu! Sadece hayatım için mücadele etmekle kalmıyor, aynı zamanda çocuğumun hayatının ilk haftasını ve tüm önemli bağ anlarını da kaçırıyordum. 

Neyse ki hayatta kaldım, uzun vadeli sağlık sorunum kaldı ama en azından hala buradayım.

 

Akıl sağlığım en kötüye gitti. Öleceğim için çok endişelendim, oğlumun annesiz kalacağı için çok endişelendim, kızgın ve suçluyum Onunla ilk haftamı kaçırdım ve onu terk ettim, oğlum doğduğunda mükemmel aile anını yakalayamadığım için üzüldüm , evde çok fazla desteğe ihtiyacım olduğu için üzüldüm ve sonunda hastalığım nedeniyle işimi kaybettim, bu da bana mali olarak nasıl başa çıkacağım konusunda ek bir stres ve bunun kocam üzerinde yarattığı baskıyı verdi.

 

Tüm hayatım değişti ve her şeyimi kaybetmiş gibi hissettim. Yeni bir anneydim ama endişeli, depresif bir karmaşa.

Düşen sarmalımın işaretlerini fark ettim ve kendimi ptsd ve cbt kurslarına yönlendirdim.

Bunlar o zamanlar bana gerçekten yardımcı oldu ama sonra tekrar evdeyken ve özellikle gecenin sessiz ve karanlığında gerçekten mücadele ederdim. 

 

Her zaman kelimelerle bir yolum oldu, aklımı konuştum ve oldukça açık sözlü oldum. Bu bana neden hiç kimsenin doğum konusunda dürüst olmadığını düşündürdü. Yeni doğmuş bir bebeğe sahip olmanın ne kadar zor olduğunu neden biri size bunun etkisini, sağlıkla ilgili sonuçlarını, ne olursa olsunları anlattığını bilebilirdi. 

Doğumla ilgili koşullarımın oldukça aşırı olduğunu takdir ettim, ancak doğumdan sonraki günlük şeyler bile zordu ve hiç konuşulmadı. 

 

Kendimi neşelendirmek ve gerçekten kötü anlarımda zihnimi meşgul etmek için komik, dürüst, dokunaklı şiirler yazmaya başladım. 

Söylemek isteyip de asla söylenmemiş şeyler. İnsanların söylemesi gerektiğini düşündüğüm şeyler. Bunu birkaç hafta yaptıktan sonra, kocam bazılarını okudu ve Facebook'a koymam gerektiğini çünkü diğer insanlara yardım edip onları güldürebileceklerini, benim yaptığım şeyleri hissetmekte yalnız olmadıklarını hissettirebileceklerini söyledi.

Ben de 'Anne olmakla ilgili sana ne söylemediler' adlı bir Facebook sayfası kurdum. 

Sayfaya her gün bir şiir ekledim ve sayfanın yükselişine hayretle baktım. 

Dünyanın her yerinden insanlar bana mesaj attı. Gülmek, aynı fikirde olmak, insanların asla söylemediği şeyleri söylediğim için bana teşekkür etmek, bana ne kadar yalnız hissettiklerini ve sadece onlar olmadığı için mutlu olduklarını anlatmak. 

İnanılmazdı. 

 

Birkaç ay sonra, yazımı bir kitaba dönüştürmek isteyip istemediğimi soran bir yayıncı benimle temasa geçti.

Sağlığım hâlâ zayıftı ve sadece hayatla başa çıkıyordum, bu yüzden reddettim. 

Her şey biraz sakinleştiğinde, çalışmamı bir kitaba dönüştürmeye hâlâ istekli olduklarını görmek için onlarla iletişime geçmeye karar verdim ve kabul ettiler. 

 

31 Ağustos 2022'de 'Anne Olmak Hakkında Söylenmeyenler' kitabım yayınlandı.  Bu benim için hala kesinlikle çılgınca. Başka bir dünyadaymışım gibi geliyor. 

Kitap Amazon'da ve dünya çapındaki tüm büyük kitapçılarda. 

Sıkıntılarım arasında bir başarı öyküsünün ortaya çıkabileceğini asla hayal etmemiştim. 

 

Bu kitap beni kurtardı! Ve evet, hala mücadelelerim var ama bir odak noktam var. Hala her gün şiir yüklediğim Facebook sayfamda takipçilerim var. Artık bir anne baba ailesi gibiyiz. Ve tabii ki benim muhteşem oğlum var. Devam etme sebebim. Bir sabaha uyanma sebebim, iyileşmek. 

Annenin suçluluk duygusu asla ortadan kalkmaz ama ben bunu yönetmeyi öğrendim. 

 

Kitabımın diğer ebeveynlere ve akıl sağlığıyla mücadele eden insanlara yardımcı olmasını istiyorum. Bunun arkasındaki fikir, iyi olmamakta sorun yok, nasıl hissettiğini söylemekte sorun yok, gülmek ve ağlamak sorun değil ve en önemlisi, bu işte hep birlikteyiz.