Hastalandığımda yıl 2011'di. Bu hikaye, psikoz, depresyon ve ardından kaygı deneyimlerime dair bir içgörüdür. Peki bu nasıl oldu? Eh, öğretmenlik eğitimimi neredeyse tamamlamıştım ve bu süre zarfında aileme elimden geldiğince iyi bakmama rağmen akıl sağlığımı ihmal etmiştim. Bunun için hastanede bir akıl sağlığı ünitesinde iki hafta geçirecek ve muhtemelen hayatımın geri kalanında ilaç kullanacağım. İşyerinde yeni sözleşmeler yapılmıştı ve ben şimdiden artan bir stres halindeydim. Sözleşmeler yanlıştı ve onları değiştirmek için çok uğraştım, aslında personelin çoğu bir e-posta grubu kurmuştu. Okul yaz için bitmişti ve e-postaları incelerken dinlenemedim. Kafamda hızla bir komplo teorisi gelişti. Bu teori, çocuklarımın ve devlet görevlilerinin güvenliğini ayrıntılı bir komplo içinde içeriyordu. Bir polis arabasıyla Kaza ve Acil Servis'e götürüldüğüm gün her şeyi hallettiğimi düşünmüştüm ama gerçekte ne olduğunu kabullenmem yıllar alacaktı. Bu kitabın ilk bölümü ne kadar çabuk hastaneye kaldırıldığıma bakıyor ve orada kaldığım hakkında hatırladıklarımı ve aslında bunun ne kadar gerekli olduğunu anlatıyor. İkinci bölüm, birkaç yıl sonrasına, palyaço kılığında dolaşıp insanları korkutan insanlara ve sigorta parası almak için arabalara çarpmaya çalışan insanlara tüm dünyanın delirdiği bir zamana bakıyor. Sakin kalmak ve işime devam etmek bana bağlıydı. Anksiyete tabletlerim yardımcı oluyordu ama bazı noktalarda damarlarımda endişenin dolaştığını hissedebiliyordum. Günden güne yaşamak yardımcı oldu ve meslektaşlarımla bir şeyler konuştuk. Hepimiz aynı gemideydik ve kesinlikle her şey daha iyi olabilirdi. Okulumda, öğrenci davranışına ve iş yüküne yardımcı olmayan çok sayıda kesinti olmuştu. Son bölüm bilimi getiriyor ve zayıf akıl sağlığımın ayrıntılı nedenlerine ve onu iyileştirmek için atabileceğim adımlara bakıyor. Bu benim hikayem, garip görünse de kendimi şanslılardan biri olarak görüyorum.